Diakonie
Charyzmat Chrystusa Sługi i diakonii
Bazując na chrystologii Chrystusa Sługi i na idei chrystocentrycznej diakonii, Ruch wychowuje swoich członków, poprzez ewangelizację i deuterokatechumenat, do wejścia w życie Kościoła we wspólnotach lokalnych w postawie zaangażowania i współodpowiedzialności, w świadomości my w stosunku do Kościoła, co wyraża się w przejęciu różnego rodzaju diakonii - służb i posług stosownie do posiadanego daru - charyzmatu.
Droga diakonii na rzecz planu zbawienia Ojca w zjednoczeniu z Chrystusem Sługą, jest także drogą prowadzącą do zjednoczenia wszystkich chrześcijan.
DIAKONIA – grupa osób spotykająca się, aby pogłębić zrozumienie i zdobyć większą sprawność, umiejętność w podejmowanej służbie. POSŁUGA – praktyka spełnianej miłości wobec Boga i bliźnich.
STRUKTURA DIAKONII Ruchu Światło-Życie
Struktura terenowa
Legenda
Krąg 1 Centralna Diakonia Jedności
Krąg 2 Diakonia Jedności Filii (Subfilii)
Krąg 3 Diecezjalna Diakonia Jedności
Krąg 4 Rejonowa Diakonia Jedności
Krąg 5 Lokalna (Parafialna) Diakonia Jedności
Krąg 6 Mała wspólnota, żywa komórka z animatorem
W aspekcie zadań
W aspekcie stopnia zaangażowania
Legenda:
I. Krąg wewnętrzny diakonii stałej – konsekrowanej
A – wspólnota żeńska Niepokalanej Matki Kościoła
B – wspólnota męska Chrystusa Sługi
II. Krąg zewnętrzny diakonii stałej konsekrowanej
A – żeński
B – męski
III. Krąg diakonii etatowej Ruchu
IV. Krąg diakonii Ruchu
V. Krąg wspierający – sympatyków i przyjaciół
ZASADY DZIAŁANIA DIAKONII Ruchu Światło-Życie
KOLEGIALNOŚCI - Wszyscy we wspólnocie pełnią diakonie – zarówno hierarchia, kapłaństwo służebne, posiadające specjalne charyzmaty i posługi jak i ci, którzy należą do kapłaństwa powszechnego. Przejawem jedności jest wspólne podejmowanie odpowiedzialności i diakonii w Kościele realizującym się we wspólnocie lokalnej. Nie powinno być w Ruchu pojedynczych odpowiedzialnych; każdy moderator musi wokół siebie zgromadzić chociażby mały zespół stanowiący wspólnotę modlitwy, słuchania słowa Bożego i działania.
SUBSYDIARNOŚCI (POMOCNICZOŚCI) - zadania, które mogą być wykonane na niższym szczeblu odpowiedzialności, nie muszą być przekazywane w górę, wyższe szczeble odpowiedzialności muszą zastępczo wypełniać zadania należące do niższych szczebli, póki nie mają komu tych zadań przekazać, odpowiedzialni na wyższym szczeblu muszą stale dążyć do decentralizacji w przekonaniu, że im więcej osób włączy się do odpowiedzialności, tym lepiej realizuje się ideał wspólnoty.
SOLIDARNOŚCI - wszyscy czują się współodpowiedzialni za wszystkie sprawy, chociaż w ramach organizacji pracy każdy ma wyznaczone swoje zadanie. Pracę diakonii prowadzi się więc zawsze w duchu wzajemnego zainteresowania, zrozumienia i wspomagania się diakonii różnego rodzaju i poziomu.